Rozdział 3- Zapomniane urodziny

Kiedy zamknęłam drzwi, automatycznie udałam się do szatni, aby się przebrać. Najpierw jednak poszłam do recepcji po kluczyk do drzwi, gdyż byłam pewna, że wszystkie dziewczyny już wyszły, a Karolina i Monika czekają na mnie w samochodzie tej pierwszej. Gdy stanęłam przy recepcji powiedziałam do kobiety, która stała w recepcji.
- Dobry wieczór, jest już kluczyk do szatni numer 3?- zapytałam z uśmiechem
- Nie, jeszcze nikt mi go nie oddał. Gratuluje zwycięstwa- oznajmiła pani Marcysia
- Dziękuję bardzo- odpowiedziałam i poszłam z powrotem do szatnii.
Kiedy doszłam do pomieszczenia i nacisnęłam klamkę, drzwi same się otworzyły, a w środku było ciemno. Zaniepokojona weszłam do środka z najgorszymi obawami, oświeciłam światło i na moich oczach ukazały się wszystkie zawodniczki drużyny Warsaw Club Volleyball Junior. Podeszły do mnie, wzięły na ręce i zaczęły mnie podrzucać skandując przy tym
- Ola, Ola, Ola, będzie mistrzem świata!
Gdy kończyły postawiły mnie z powrotem na ziemie. W szoku zapytałam wszystkie zgromadzone w tym pomieszczeniu
- Co wy tu jeszcze robicie? Czemu nie jesteście w jakimś pubie i nie oblewacie naszego zwycięstwa?
- Bo ktoś ma dla ciebie niespodziankę- odparła Karolina, a dziewczyny utworzyły mały tunelik, a wśród nich pojawił się mój ukochany chłopak Xawery, który studiuje w San Diego na jednej z lepszych uczelni sportowych o profilu siatkarskim na świecie. Na jego widok podeszłam do niego, rzuciłam mu się na szyję, złożyłam pocałunek na jego ustach i zapytałam
- Co tu robisz, kochanie? Jest dopiero środek semestru
- Przyjechałem, bo w Stanach zaczęła się właśnie przerwa letnia, więc całe wakacje będę w Polsce, a po za tym Monia i Karola mnie zaprosiły na mecz- próbował tłumaczyć się Xavi, jak go lubiłam często nazywać, a on tego nie znosił.
- Skąd wiedziałam, że to ich sprawka?- odparłam patrząc sie na dziewczyny- ale i tak wam dziękuję
- Chcemy, żebyś była szczęśliwa. Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin- oznajmiła Monika i złożyła przyjaciółce życzenia.
- O matko! Zapomniałam o własnych urodzinach- odparłam z wielkim uśmiechem, a Zuzia wręczyła mi w imieniu całego zespołu prezent- nie musiałyście. Wystarczy mi, że jesteście tutaj razem z Xawery i wygrałyśmy dzisiejszy mecz- dodałam
- Otwórz, to taki mały drobiazg od nas wszystkich- oznajmiła Karolina, a ja szybko odpakowałam prezent.
Moim oczom ukazała się kolejna koszulka męskiej reprezentacji z numerem 9, czyli mojego wielkiego idola Zbigniewa Bartmana oraz jakąś kopertę. Otworzyłam ją, a tam były bilety na wszystkie mecze w fazie grupowej na tego rocznej edycji Ligii Światowej.
- Czy mnie oczy nie mylą?- zapytałam z uśmiechem
- Oczywiście, że nie. Każdy mecz fazy grupowej obejrzymy razem z Moniką z pierwszego rzędu i to w sektorze VIP, a śpimy w tych samych hotelach co nasz cudowna kadra- odparła Karolina.
- A ty z nami nie jedziesz, kochanie?- zapytałam zdziwiona, gdy dziewczyna wymieniła tylko imiona swoje, moje i naszej przyjaciółki
- Muszę wracać na treningi na uczelnię, bo mamy rozgrywki Ligii uniwersyteckiej. W Polsce będę jeszcze w sierpniu- wytłumaczył się Xawery z uśmiechem
- Nie wiem czemu, ale mam przeczucie, że knujesz dla mnie jakąś niespodziankę, a po za tym dziękuje wam bardzo- oznajmiłam i przytuliłam po kolei Xawerego, Karolinę i Monikę.
- Nic nikt nie knuje, skarnie, a jak przyjdziesz do domu to radzę ci się zacząć pakować, bo wylatujemy do Kanady za 2 dni- odparł Xawery- a znając ciebie, kochanie, to potrzebowałabyś tygodnia na spakowanie swoich ubrań- dodał i pocałował mnie w usta.
- Nieprawda- odparłam z uśmiechem.
Po moich słowach słowach drzwi naszej szatnii się otworzyły i stanęła w nich pani Eleonora- klubowa sprzątaczka, która na nasz widok zapytała
- Dziewczynki, co wy tu jeszcze robicie?
- Świętujemy urodziny Olki- oznajmiła Dorota
- Gratuluję i życzę wszystkiego najlepszego Olu, ale musicie już iść do domu, bo muszę posprzątać całą halę, a jest już późno- odpowiedziała pani Eleonora
- Która jest godzina, proszę panią?- zapytała Marlena
- Jest już 21, a mam jeszcze 3 szatnie do posprzątania, całą halę i jeszcze trybuny- powiedziała pani Eleonora.
- Dobrze. Idziemy już. Nie chcemy więcej pani przeszkadzać- oznajmiła w imieniu wszystkich Karolina i wszyscy opuściliśmy szatnię, żegnając się przy tym z panią Eleonorą.
Kiedy wszyscy stanęliśmy przed budynkiem hali Pola- nasza genialna rozgrywająca zapytała na cały głos
- To do którego baru idziemy opijać nasze zwycięstwo?
- A czy przypadkiem wy wszystkie, oprócz Oli i Moniki jesteście niepełnoletnie?- odparł Xawery z uśmiechem
- Ja za tydzień mam 18, więc mi wolno- odparła Karolina z oburzeniem
- Według prawa polskiego, nie możecie spożywać alkoholu poniżej osiemnastego życia- oznajmił Xavi
- Przecież rodzice się nie dowiedzą- odparła tym razem Ula
- Nie. Słyszałyście, co Xawery powiedział? Wszystkie idziecie do swoich domów i połóżcie się spać, bo jutro mamy trening, a Karolina, Ula, Zuzia, Julka i Zuzia grają w następnym etapie w wyjściowej szóstce, który ma się odbyć po pierwszej kolejce fazy grupowej w Kanadzie- powiedziałam do wszystkich zgromadzonych
- Dobra, to do jutra. Jedziecie ze mną i Karoliną?- oznajmiła Monika, a następnie zwróciła sie do mnie i Xawerego
- Nie, pójdziemy sobie piechotą. Prawda, kochanie?- odparłam i zwróciłam się do swojego ukochanego
- Tak. Jest taki piękny wieczór, szkoda go na jazdę samochodem- odparł Xawery
- To w takim razie do zobaczenia jutro na treningu. Dobranoc- odpowiedziałam  pożegnałam się z dziewczynami i poszłam wraz z chłopakiem przed siebie.

P.S.
Jeszcze jeden dzisiaj, ale naprawdę ostatni w tym tygodniu :) Dla mnie Gala Plebiscytów była genialnie zorganizowana, a najlepszy był według mnie "najlepszy zagraniczny statyw świata" :) Zastanawia mnie jedno: czy tylko ja uważam, że trenerem roku powinien zostać Andrea Anastasi? Odpowiadajcie co o tym sądzicie w komentarzach i wspomnijcie w nich coś na temat tego rozdziału :) Następny naprawdę w przyszłym tygodniu :) Miłego czytania i do następnego, cześć :D